1. |
Selenophile
04:55
|
|||
Drawn to the night,
of the Moon's beloved sight
Fearful of the light,
of the Sun's unwielding might
Selenophile
Bathed in blue, only me and you...
Wisdom, Eternity;
I call to you, I call to you
Insight, Clarity;
Come to me, come to me
Selenophile, Selenophile
It's your form I'm seeking
When I open my eyes
Filled with painful longing
As I'm searching the skies
Bathed in white, I fear to catch alight...
Beating heart, Yearning;
I beseach you, I beseach you
Vastness, Intensity;
I welcome you, I welcome you
Fearlessness, Creation;
Enter me, Enter me
Selenophile, Selenophile
Bathed in you, I see all that's true...
|
||||
2. |
Huldukóngur
04:15
|
|||
Ríðandi og rekandi yfir sand
Myndi synda höfin með þitt perluband
Ég vil sofna, vil bráðna í þitt land
og horfa upp í hið dýpsta augnsamband
Hvenær munt þú taka við mér,
elsku Huldukóngurinn minn?
Hvenær munt þú birtast mér?
Á morgun eða hinn?
Já, viljugur er andinn...
Í gegnum þoku og í gegnum vind
Vil horfa á þig, en sé bara spegilmynd
Mæti þér loksins í dimmri bjarklind
Þú myrkrið mikla, fegursta ímynd
Hvenær munt þú taka við mér,
elsku Huldukóngurinn minn?
Hvenær munt þú birtast mér?
Á morgun eða hinn?
Stór er hindrun tungumáls
samt mun ég dansa frjáls
Í ríki hjartabáls
Lífsins annáls
Vil vera ein með þér
Þar sem enginn sér
Við vorum saman hér
En þú slepptir mér
Hvenær munt þú taka við mér,
elsku Huldukóngurinn minn?
Hvenær munt þú birtast mér?
Á morgun eða hinn?
Hví erum við aðskilin...
|
||||
3. |
Necromimesis
06:14
|
|||
I truly believe I'm dead
how can this be in my head?
I can't breathe, I cannot breathe
You are looking right through me
for there is no one here to see
I am gone, I am long gone
Put white roses on my tomb
Place your wishes in my womb
Perhaps a Weeping Willow will grow
Perhaps but I would never know
Necromimesis my name
'You're not dead' is what they claim
Perhaps they don't see I am below
Perhaps but I would never know
Necromimesis my name...
Cut off my limbs, there will be no blood
There will be no soul, there'll be only endless mud
Gone, I am gone, I am gone, I am gone
I am gone, I am gone, I am gone, I am gone...
Necromimesis, Necromimesis, Necromimesis
There I've placed four canopic jars
For I've returned back to the stars
Don't mourn too long for I will see
The truth I fear inside of me
If you were to take my final breath
and put it through your lens
Would you find me where I left you forever?
If you were to take my farewell thought and put it in a sphere
Would you say I would leave you never?
Put white lilies on my tomb
Place your wishes in my womb
Perhaps a Sighing Cypress will grow
Perhaps but I would never know
Necromimesis my name
'You're still here' is what they claim
Perhaps they don't see I am below
Perhaps but I would never know
Necromimesis my name...
|
||||
4. |
Epinette
05:19
|
|||
Chased you from Gerardmer to Reykjavik
and never seem to get close
I hear you play so sweetly, music wafting
through landscapes grandiose
Nothing compares though to the sighing sound
that echoes from your chest
Nothing compares though to the strings that
cause my heart this constant unrest
Chasing, Calling
Running, Falling
Clawing, Grasping
Hunting, Searching
There around a corner, is it true?
There under the Ivy, is it really you?
Edging so close, I mean no harm
just want to hear you sigh, no cause for alarm
I could reach out, caress those strings
heart beats erratically as to you it sings
I finally touch, yes gently I pluck
The riveting sounds you make, I am awestruck
Nothing compares, I’m in your debt
Nothing compares to you, Epinette
Singing lowly
Traps me slowly
Epinette, you play me
I’m your captive, never free
Epinette, what could be
if you played your song, with me
Epinette, just us two
I’ll be me, you’ll be you
Chased you from one end of the world and back
and now I’m here at your side
I hear you play so gently, music echoes
through the landscapes inside
Nothing compares though to the sighing sound
that echoes from your chest
Nothing compares though to this Epinette
|
||||
5. |
Draugr
04:54
|
|||
Ekkert sem sýnist, þó fallega skín
En það kallar svo ljúflega til mín
Minnir á hvað ég einu sinni var
Hvað er ég nú, við því er ekkert svar
Óhrædd svífum við innávið
Ókyrrð, við finnum aldrei frið
Aldrei frið
Afrit af minningu sem að enginn sér
Ég bý í sömu húð og og Draugrinn í mér
Við tvö saman féllum inn í myrkur
Að sitja glöð þar er okkar stærsti styrkur
Öll alein, innst við bein
Eru enginn okkar hrein
Við erum ein
Afrit af minningu sem að enginn sér
Ég bý í sömu húð og og Draugrinn í mér
Bergmál af manneskju sem allt yfirsér
Ég segi sannleikann
Það er Draugr inní mér
Afrit af minningu sem að enginn sér
Ég bý í sömu húð og og Draugrinn í mér
|
||||
6. |
Nothing
05:13
|
|||
In the dark, no sole spark
No joy, no memory, just decline
In my soul, nothing whole
no thrill, no passion, nothing’s mine
Nothing you could ever say
Nothing could my cold heart sway
Not the night, not the day
No delusion, no cliche
Not the stars, not the sun
Nothing can hold, nothing can stun
Not the joy, not the pain
Not the thunder, not the rain
No alliance, no love slave
Nothing can help, nothing can save
Nothing can be uttered to heal this tear
Nothing can unbreak this, no love and no prayer
Nothing can change what is now irrevocably done
Nothing yearns for none
Nothing you could ever say
Nothing could my cold heart sway
Not the night, not the day
No delusion, no cliche
Not the stars, not the sun
Nothing can hold, nothing can stun
Not the joy, not the pain
Not the thunder, not the rain
No alliance, no man brave
Nothing can help, nothing can save
Nothing can be uttered to heal this tear
Nothing can unbreak this, no love and no prayer
Nothing can change what is now irrevocably done
Nothing yearns for none
|
||||
7. |
Gríman Mín
05:27
|
|||
Þú gerðir mér mikið mein
Nú er minning mín óhrein
Náðir mér, föst með þér
titrandi þar sem enginn sér
Ekki nei, en ekkert já
ekkert að, ekkert til að sjá
Ekkert sem að ég mun tjá
Bara gera það sem má
Ég vil komast frá, hvað mun gerast þá?
Tilfinningardá eða endalaus þrá?
Hún svo fullkomin og fín
undurfögur, besta sýn
hvað hún glitrar, hvað hún skín
Hún Gríman mín
Skerping tungunnar er brýn
athvarf mitt, mitt sálarskrín
aldrei reið, aldrei ófrýn
Hún Gríman mín
Jafnvel þegar vindur hvín
jafnvel þegar kyrrðin dvín
togar hún alla til sín
Hún Gríman mín
Minningar, svo bitrar,
að festa mig þitt eina svar
Veit ei hvar, hér né þar,
þekkjum ei hvað aldrei var
... blekkjum um hvað kannski var
Hún svo fullkomin og fín
undurfögur, besta sýn
hvað hún glitrar, hvað hún skín
Hún Gríman mín
Skerping tungunnar er brýn
athvarf mitt, mitt sálarskrín
aldrei reið, aldrei ófrýn
Hún Gríman mín
Jafnvel þegar vindur hvín
jafnvel þegar kyrrðin dvín
togar hún alla til sín
Hún Gríman mín
Erum undir álögum,
best okkur högum
Umvafin galdrasnögum,
best ekki klögum
öskrum meðan við þögum,
tímann við drögum
Aldrei mun ég gleyma því sem að þú gerðir mér
Aldrei mun ég gleyma því sem lifir ennþá hér
Aldrei munt þú losna, því það rotnar inni í þér
Aldrei mun sannleikur hverfa þó hann enginn sér
|
||||
8. |
Huginn og Muninn
05:37
|
|||
Við fljúgum svo langt Jörmungrund yfir
að sjá hver enn lifir
sjá hver enn galdrar, sjá hver enn semur
hver er tilbúin er dauðinn kemur
Við fljúgum, dimmir skuggar
Bíðum með skilaboðin
Við fljúgum, sjáum allt sem er
Hvað mun vera sagt við Goðin?
Einn sem allt kann, einn sem allt man
Hugsun sem hugsaði sig í tilveru
Minning virðist betri í fjarveru
Lífið og dauðinn sem að hanga yfir þér
Með einu auga hann allt og ekkert sér
Áfram, við fljúgum inn, Huginn og Muninn
Inn, inn, inn, inn...
Ef felur sig einhver, sjáum við hvert sem hann fer
heimurinn eins og gler, enginn okkur hulin er
Aftur til Ásgarðs fljúgum við svo heim
komum viskunni á sveim
sjá hver dó í ró og hver við átök
hver mun berjast er byrja Ragnarök
Við fljúgum, dimmir skuggar
Hrafnási hjá, með Gungni sjá hann gljá
Við fljúgum, sjáum allt sem er
Í bardaga við Fenri, endar allt þá?
Einn sem allt man, einn sem allt kann
Hugsun sem hugsaði sig í tilveru
Minning virðist betri í fjarveru
Lífið og dauðinn sem að hanga yfir þér
Með einu auga hann allt og ekkert sér
Áfram, við fljúgum inn, Huginn og Muninn
Huginn og Muninn, Huginn og Muninn
Huginn og Muninn, inn, inn, inn, inn...
|
||||
9. |
Awake
03:00
|
|||
Falling so deeply into what has never been
Distorted view through mind that tells you what it is it’s seen
Breaking through walls that we have made inside our heads
Challenging the echoes that are spreading only dread
Heart beating onwards, pushing through the veil of lies
Keep your eyes off of the ground and look up to the skies
We are resilient, we can break through hearts of stone
Always keep on thriving even though we are alone
We will never break, never
Now we are awake
Never, ever give up
Never, ever stop
|
||||
10. |
Hjartasteinar
05:51
|
|||
Í dimmum helli þar sit ég alein
Leik mér við hugsanir, leik mér við bein
Passa vel upp á þennan hjartastein
Má enginn snerta, gera honum mein
Í dimma hellinum, þar fannst þú mig
Í hugleiðingu, heyrði ég fótstig
Snéri mér hægt við og þar sá ég þig
Fannst þú hellinn minn, veit ég ei hvernig
Hvernig komst þú?
Hvað skal gera nú?
Þú tókst hjartasteininn, gerðir hann þinn
Gafst mér þinn eiginn, og nú er hann minn
Í dimmum helli sitjum við saman
Leikum nú leiki, allt er svo gaman
Hunsum við alla og heiminn graman
Lífið hér án þín ég ei lengur man
Í dimma hellinum, okkur ég fann
raunveruleikann, sanleikann berann
Í hendi þinni hjartasteinn minn brann
Í hendi minni finn ég þinn brendann
Hvaðan komst þú? Hvað skal gera nú?
Þú tókst hjartasteininn, gerðir hann þinn
Gafst mér þinn eiginn, og nú er hann minn
|
||||
11. |
Neðansjávar
05:35
|
|||
Ein fljótandi, svo rosa langt frá landi
Sjórinn dansandi, sjórinn dansandi
Kallaði til þín, þú komst til mín
Þvílík furðusýn, við erum þvílík furðusýn
Ekkert truflar, neðansjávar
Ekkert brotnar, neðansjávar
Lagðist í salt, það var skuggalega kalt
Fannst ég vita allt, fannst ég vita allt
Þú umvafðir mig, ég breyttist í þig
Tilfinningasvig, tilfinningasvig
Ekkert angrar, neðansjávar
Blóðið blánar, neðansjávar
Drukknandi hægt, öllum óskum fullnægt
Hjartað svo óþægt, hjartað svo óþægt
Fór djúpt á kaf, hugsun mig yfirgaf
Ekkert nema haf, ekkert nema haf
Líf mitt slokknar, neðansjávar
|
ÝRÝ Vestmannaeyjar, Iceland
Sound waves emanate from ᛉᚱᛉ outwards, towards the unknown.
Streaming and Download help
ÝRÝ recommends:
If you like ÝRÝ, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp